روزی پرنده می شوم

دارم بهش فک می کنم. خودمو تو اون فضا تصور می کنم. تو همین حال، تمام خوشی ها و لذت های دنیا رو دونه دونه میارم تو ذهنم. می بینم هیچ کدومشون حتی لحظه ای حتی لحظه ای نمی تونن در مقایسه با بودن تو اون فضا برام لذت بخش باشن. چقدر دلتنگم. چقدر کم سعادت. یا شایدم چقد بی همت...

روزی پرنده می شوم...

اعتراف می کنم تا حالا چیزی نبوده که از خدا بخوامو بهم نده. این یکی از شیرین ترین اعترافات زندگیم بود. 

امشب بازم آرزو کردم. ده تا آرزو که منو تا اوج خوشحالی می بره :)

امشب آرزو کنید:)

روزی پرنده می شوم...

واقن نشون دادیم که آدمای فرصت طلبی نیستیم، وگرنه از تو دل همین سیزده بدر میشد چنتا تیم ملی خوشگل جمع کرد!!مثلن من خودم امروز فمیدم می تونم جزو نوابغ ورزش سخت :)) بدمینتون به حساب بیام، طوری که تو کوچه فریاد میزدم و حریف می طلبیدم :))همه رم با اختلاف فرستادم برن خونشون ^_^جدا از استعداد نو شکفته ام، روزی پرنده می شوم...

مثلن اینجوریه که یه روز صبح وقتی داری رو تختتو مرتب می کنی انگشتت گیر می کنه گوشه تختو یه لایه پوست و گوشت با هم از روش کنده میشه. این زخمه عفونی میشه و انگشت سبابه ات ورم می کنه میاد بالا. هنوز یه روز نگذشته بنا به دلایلی تو بازی دستت آسیب می بینه، بعد بازی کل بدنت می گیره مجبوری مث اردک راه بری و روزی پرنده می شوم...